Santiago de Compostella

Vrijdag, mijn laatste dag in Santiago. Gisteren hebben ik een pelgrimmenu gehaald. Het duurste hotel hier heeft de traditie dat er drie maaltijden per dag, tien pelgrims gratis een maaltijd krijgen aangeboden. Ik liep er altijd langs wanneer ik naar de Huiskamer ging en dan stonden de pelgrims al een uur van te voren te wachten. Dat deed ik nu ook. We werden door een ober opgehaald en door het hotel naar de keuken geloosd en daar kregen we ons drie-gangen-menu op een dienblaadje. Heel speciaal. Verder ben ik wel moe want ik sliep deze dagin een pension boven een roemoerig pleintje. Ik kon niet goed in slaap komen maar wel tot half elf. Nu wil ik deze avond nog een keer de botafumera zien zwaaien. En ik denk dat ik maar een taxi bestel want ik moet half tien vliegen. Een half uur met de bus en nog naar de bushalte lopen. Het zal me toch niet gebeuren dat ik me verslaap en mijn vlucht mis. Dat is steeds confronterend dat je op de camino alles zelf moet bedenken en doen. Maar het is me heel goed gelukt. Alles moet nog een beetje landen. Wat heb ik veel gezien, gehoord en ervaren. Van een camino lopen word je heel rijk wat ervaring betreft. Ik heb genoten en voel me een rijk en gezegend mens.